Rope - Bana Zor Sana Yazık

Rope şiir üstadı diye anılsa yeridir Bana Zor Sana Yazık sözleri;
Doğru düzgün bir adam olmaya karar verdiğimin sabahı,
Abarttım diye mi? Böyle hem manalı, hem manasız baktın yüzüme.
Sahi herkes, herkes aldatır mı?
Sahi, utanmayı unutunca mı geçecek bütün mutsuzluklar?
Ben sesini ilk duyduğumda seni sevmeye karar vermiştim..
Sen başın ilk sıkıştığında, beni sevmekten vazgeçtin..
Sahi, ben sana denk mi geldim?
Geçerken uğradığın benzin istasyonu gibi.
Birdaha dönmeyeceğin,
Mağrur ve yalnız..
Sakin ve telaşlı..
Bokuna kadar zıt anlamlı..
Dibine kadar çelişik..
Ben gibi iken işte ben
Sahi sen, benim nasıl ben gibi olduğumu en iyi bilen iken
Niye işim var deyip, yol vermedin bana LAN?
Sahi, mutsuz muydun?
Orada, seni ilk kez nereme sığdıracağımı bilemeyip
Bütün mahcubiyetimi tırnaklarımdan cıkarırken
Orada, cebecinin kurtuluşla kesiştiği o yerde..
Sabah ezanı okunmak üzereyken
Ben çok yorgunken, ve sen çok içmişken
Telefonda usulca konuşup bana seni nerede bekleyeceğimi tarif ederken
Saat 4 felan iken
Ben olağanca yorgunluğuma rağmen değilmişim gibi davranıp
Sana doğru yürürken..
Sen ne kadar yorgun olduğumu görünce
Hemen ilerideki bankı gösterip,
"İstersen biraz oturalım" derken,
Oturduğumuzda bankın tam ortasına, dizlerimiz birbirine değerken..
Mutsuz muydun harbiden?..
"Yalnızlıktan it gibi korktuğumu biliyordun!
Yalnızlıktan it gibi korktuğumu tanıştığımızın ikinci günü söylemiştim sana!
Sana demiştim ki;
Bak, iyi dinle
Beni birgün unutacaksan, birgün bırakıp gideceksen!
Boşuna yorma derdim, boş yere mağaramdan çıkarma beni..
Alışkanlıklarımı, özellikle yalnızlığa olan alışkanlığımı kaybettirme boşuna..
Tedirgin etme beni! Bu sefer geride birşey bırakmadım
Tasımı tarağımı topladın geldin
Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm
Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim
Bir kere çavuş olduktan sonra birdaha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim..
Beni uyandır!"
Kelimesi kelimesine ezber ettiğim bu Oğuz Atay satırlarını okumuştım sana..
Beni yalnız bırakma demiştim!
Ee, neredesin?..
Sahi, bütün bu anksiyetem ,
Nesneli nesnesiz serzenişlerin
Arkandan kırıp döktüğü ne varsa işte
Sahi, hepsi benim yenilgim mi?
Sen aslında hiç olmadın
Ben mi mana yükledim manasız varlığına?
Oysa ben hala, her sabah, kötü bir rüyaya dalıyor gibi uyanıyorum dünyaya
Beni asla beklemeyeceğini bildiğim yerlere
Beni bekleyen, ama bekleyip beklemedikleri umurumda bile olmayan
insanlar için kuruyorum telefonun alarmını
Ve bir kez bile ertelemeden, hep vaktinde doğruluyorum
Niye biliyor musun?
Niye, biliyorsun..
Niye?
Sahi, biliyor musun?
Bi gece aklıma
İzmaritlerle ve karışık çerez tabağıyla gelirsin
Sonra ufak ince kıyılı esinti dağıtır gelmişliğini
Bütün caddelerle hesaplaştım
Bütün mekanlarda tuttum anma nöbetimi
Şimdi hiç aklıma gelmesen bir gram günaha girmem
Ama biliyorum geleceksin bulduğun ilk fırsatta
Kader olsan Allah'a şikayet ederdim seni
Lakin artık kader bile değilsin
Ecelsin
Olan oldu artık..
Unutulacak olanlar çoktan unutuldu
Unutulmayacak olanlar mıh gibi beynimde
Artık tek bir soru var aklımda
Cevabının hiçbir işime yaramayacağı,
deli gibi bildiğim fakat buna rağmen cevabını deli gibi merak ettiğim
tek bir soru var şimdi
Sahi, bu aşkta
Tek ben miyim kaybeden ?