Mustafa Bozan - Olur da Özlersen Bir Gün

Bir gün aramak istersen beni,
Olur da sesimi duymak istersen,
Merak edersen nasılım diye,
Hiç çekinme arayabilirsin.
Son konuşmamızın üstünden ne kadar zamanın geçtiği hiç mühim değil, saatin kaç olduğu da.
Ben hâlâ telefonu elimde taşıyorum,
Ve hâlâ yastığımın ucunda uyuyorum,
Bunu eski bir alışkanlık zannetme,
Sonradan içime yerleşmiş bir ümit sadece.
Belki diyorum, belki bir gün özlersin.
Hayat her zaman beklediği şeyleri vermiyor insana,
Kimi zaman hiç beklemediğin durumlarla mücadele etmek zorunda kalıyorsun,
Bazen kader deyip geçiyorsun,
Bazen de bu da benim sınavımmış deyip sineye çekiyorsun.
Sen bir imtihan olmaktan öteye gidemedin bende,
Ne yazık ki ben bu sınavı geçmeyi başaramıyorum.
Mutsuz bir ağaç gibiyim,
Yapraklarım bile ağır geliyor gövdeme,
İçten içe çürüyorum da kimseler fark etmiyor hâlâ yeşilim diye,
Sahi renkli görünmeyi sen hâlâ mutlu olmak mı sanıyorsun?
Eğer öyleyse sanma,
Çünkü bazen için için kan ağlarken de gülümsemek zorunda kalıyorsun.
Belki mevsimimden böyleyim,
Belki de hâlâ alışamadı kalbim.
Şu sıralar bildiğim şeyler hissettiklerimden öteye geçmiyor,
Değişik bir şeyler yapmaya çalışıyorum,
Farklı bir şeyler deniyorum ama,
İçimde hâlâ o eski his,
Nereye gidersem gideyim seni içimde taşıyorum,
Yani ne yaparsam yapayım seni de ortak ediyorum,
Ve bu benim elimde olan bir şey değil,
İstemeyerekte olsa seninle birlikte yaşıyorum.
Benimde hoşuma gitmiyor ama bu hastalığa bir çözüm bulamıyorum,
Olur da aklına misafir olursam bir gün,
O an heyecanlanırsan,
Titrerse ellerin ve düğümlenirse boğazın,
Sende özlüyorsun demektir.
İşte o zaman ara,
Nasılsın diye sormana gerek yok,
Ben iyiyim deyip kapatsam da yeter.
Olur da özlersen bir gün,
Bana senden bir haber ver..
ŞİİR : EZGİN KILIÇ