Muşta - Avare

Sonbahar yaprakları gibi birer birer dökülüyor umutlarım
Umduklarım bulduklarımla alakasız
Kader yine bize çeviriyor ölümcül namlusunu
Para karşılığında kaybetmiş insan namusu
Kabusumu güzel rüyaya çevirecek gücü kendimde bulamıyorum.
Uzun bir koşsam yorulurum söz verip yine unuturum
Anka kuşu gibi ölüp küllerimden yine doğsam
Ölmek için bir sebep bulurum.
Çünkü sahte dünya sahte insan güya kötülüklere bürünmüş hayaları bozuldu dünya da kimyaları
Ama yetmez yine önüne sersen dünyaları ah
Dinleri var diye ahlaka gerek duymadılar
Günah işlediler asırlarca acı çekip helak oldular
Havrulup savruldular ama yine yok para için öldürdüler benzettiler dünyayı cehenneme ama öğrenemediler ki ölünce dönecekler kainatın mutlak hakimine.
Güzel günlerimi çek mihriman saçlarından getir
Bana bir şans daha verin geri getireyim çocukluğumu biliyorum mutluluğun haddini aştığında gazap olduğunu bitap ve bezgin sürüklenip gidiyorum diplerde karanlığa derinliğe ve kötülüğe doğru küreklerimi hep çekiyorum baba
Hayatın bu akışına bıraktım kendimi artık
Tanıyorum biliyorum beni ben yapanı
Zenginler herşeyimizi alıp bize sadece bıraktılar ilahı merhameti öldürün o acizlerin silahı eşit değil insanlar bu sizlerin yalanı yerle yeksan bitap gönlümün baharı.
Yanmam artık cehenneminde
Kalmaz ahım bak üstünde
Dolaşıp durdum yollarda avare
Ama inan gördüğüm hep yalanlar masallar.