Haylaz - Kimse Sormasın

Kimse Sormasın bu satırlarım nedendi böyle
Yazdım işte eşlik et ve haydi sende söyle
Sakın onun yüzünden ağladığımı söyleme
Senin yüzünden ağladım be kahpe şimdi sende dinle
Yazınca gülüyodun bugün bi farklısın nedense
Anladın mı ben bu yüzden öldüm her gece
Unuttun mu yoksa lan bu can yolunda
Koştu düştü yerlere
Kanardı dizlerim benim
Bugünde yorgunum be yardım et
Eksik olmuyor yaşantımın içinde tonla dert
Böyle olsun istemezdim tükendim anne bak
Yüzüme bakmaz oldu kimse haketmedim bunu
Mutlu olmak istedim ben anne.. VERDİLER YOLU
Adaletmi sence çok severken oldu mu ?
Yazık değil mi söyle lan akıp giden bu gözyaşım
Yazarken ağladığımı duymasın kulakların!
Odamda çırpınırken çaresizce
Haykırışlarım bi çığlık oldu ansızın
Ayakta duruyodur mecali olmayan adam
Dumanla gülüyodur bi başka türlü olmayan ve
Her gecen gün ölüyodur bu yanlız adamı oynayan
Mosmor oldu bu gözlerim yokluğunda sorma lan
Gelme istemem ben hal hatırda sorma lan
Yolun sonundayım bileklerimde vardı kan
Akıp giden bu ömrümün bu son deminde
Gelme gözlerim kapanmadan!
Hüznü kederi sardığım bi kaç kağıt ve bir duman
Çekince içime MUTLUYUM sen harbi öyle san
Yokluğunda ben sokaklarımda boş gezen
Hayalperest bu adamın aklı sen deyince KÜFREDEN!
Görünce başkasıyla bedduam düşer dilimden
Gözümle görmeseydim acıtmazdı harbiden
Defol git artık anladın mı
Sen onlasın ben oysa senle olmak istemişken.