Haylaz - Karanlığı Bilen Çocuklar

Gerçekler gerçek olalı gün yüzünde benimle
Kalem kagıt ve dert bir bedende birleşince
Bu şairin dilinden nefret düşer mi sizce?
Biter mi kirli yollar çıkar mı temize?
Bende bitmeyen bi sabra ekledikçe sabrı yoruldum
Zamanla saf bu kalbi kıranlarla boğuştum
Fedakarlığımdan ödün vermesem de bir gün
Adımı kirleten sokakların tam ortasında vuruldum
Bir canım var Allahım emanettir
Kücük yaşta duygularıma yazik ki veda ettim
Nasil ki insanoğlu böylesine bi kahpe
Såna gercekten gerçekleri gösterdim beni dinlemek istemesen de
Ömrümden parça parça çalıp gitti insanoğlu
Tek bi bedene sıgmıyor bu yük inan ki fazla oğlum
Hayat gülümseyenlerin yüzünde güller oldu
Elimden tutmadın baba bu yüzden gülmez oldum
Karanlıkta kalan çocuklardan ögren hayatı
Ben onlarla büyüdüm ölümü hissetmedim bayadır
Önümü göremesem de ışığım oldu boş bi defter
Yazınca gördüklerimi gördü cümle alem
Karanlığı bilen cocuklar hala uyumamış
Islanan yanaklarımda hala kurumamış
Savrulan bedenler ayakta kalmışsa hala
Bir umut var demek, hayallerim hala yıkılmamış
Fedakarlıgımdan ödün vermem
Çünkü zalim alimin yanında gezmez
Bahar çiçek zamanı her yanım diken doluyken
Ellerimde kan bugun umutlarımı vermem
Adımı bilmesende kulak ver bişeyler ögren
Hayalllerini kaybeden bi cocugun en güzel kaleminden
Sokakta toz, evinde kuru bi ekmek yesinlerde
Sonra bana bu hayatı yaşıyorum ben desinler
Karanlığı bilen çocuklar hala uyumamış
Islanan yanaklarımda hala kurumamış
Savrulan bedenler ayakta kalmışsa hala
Bir umut var demek hayallerim hala yıkılmamış
Kendine kendin gibi davran kendinden bile vazgeç
Ama derdinden vazgeçme, sana gercegi gösteren Allah rabbimden dile af
Gerçekleri görmen için yaşamak, yaşamak içinde umut gerekli bak
Son gününde bile gülmelisin, sana belki de en çok bu yakışacak
Karanlığı bilen çocuklar hala uyumamış
Islanan yanaklarımda hala kurumamış
Savrulan bedenler ayakta kalmışsa hala
Bir umut var demek hayallerim hala yıkılmamış.