Ferhan Tutaşer - Şehirle Parkımız

Farklı hayatları yan yana yaşamıştık.
Ben şımarık bi bülbül, sen karaya hayran balık.
Kaçmama, inkârlara geceler yetmez artık.
Atıldığın oyunlara yine girmek istedin.
Söndü o son ümit, yandı hayaller.
Ne çok şey var içimde, hiçbirini bilmedin.
Bak bi kenarda kaldı huzur, çok uzak artık dokunmaz bize.
Bi şehirle parkımız olsaydı, başka şey istemedim bu heveste.
Farklı hayatları yan yana yaşamıştık.
Hem deniz kadar büyük, hem de bir kuru yaprak
Ne ağlak bi öykü bu, kendisine benzetti.
Geçmiş zaman, ah neleri tükettik.
Biz diye iki isim, atıldı sözlüklerden
Önce sen köreldin, sonra da pişman bu ben.