Enes Alper - Zor muydu

Verse 1:
Kalsan uğruna can verebilirdim
Birlikte yaşamayı marifet mi sandın?
Kimin hayatında bir yer bulabildim ki?
Beni unutmayı marifet mi sandın?
Kaderine sövme..
Cehennem benim, asıl olay ölmek.
Bi sona varsak. senin için sadece
Tecrübeyim beni hayıra ve şere yorma
Haplarda aradığım devayı gözlerinde bulmuştum
Kendimi senin kollarına bırakıp, her derde gözümü yummuştum
Sen beni sevdiğini sandın, öyle sandın ki bende inandım
Anlamı kalmamış ki yokluğumun alışmışsın artık zor muydu?
Sırtımı sıvazlamak zor muydu?
Benimle derde direnmek zor muydu?
Zor anlarında yok muydum?
Sahiden de bu sefer son muydu?
Yanımda kalması zor, benimle olmak zor,
Mutlu olmak zor, ölüme gitmek zor
Hayatı yaşamak zor, yalnız kalmak zor,
Bunları boşver kolaya çaba sarfet koş..
Verse 2:
Öldürdüğün Enes'in yapışacak kanı eline
Beni senden cıkartsak ne kalır geride
Mutsuz olmayacaksın hep bir yanım seninle
İntikam uğruna düşmüyorum şeytanın eline
Damarlarımı açan arpa suyum ol geel
Seni bu odaya hapsettim istersen yol ver
Yaslanacağın yer yok mu senin?
Peşinde koştum emin ol aktı son teer
İnsanların mutlu olmasını isteyip mutsuz oldum
Senle tanışıp hayata başlayalı tam üç yıl oldu
Sanıyorlar ki hissizim, keyifsizim
Hayatında aynaya bile anlatmayacağın gereksiz
Sır oldum bu sefer güzel ayrıldık
Biz mutlu çift tablosuna inanmıştık
Kendimizi kandırdık
Kendime yetiyom koymuyo yalnızlık