Emar Hoca - 4-6 Nöbeti

Ummadığım bir anda kayboldum
Gözlerin önünde
Bilmedim ayrı gayrı verdim beni
Kendi elimle
Vazgeçtim şarkım bana yas tutsun
Kaybettiğim umudumsun
İnan ki çok zor zaman bi doktor
Hiç iyileşmiyor yaram gel halimi hatrımı sor
Bitti dediğinde şöyle bir durdum
Sınırdışı eder beni çok sevdiğim yurdum
O hergün uğradığı evine yol eyledim gönlümü
Bak ayak bastı yine yoluna öldüğüm
Her gecem ölüm sen bir ömürsün
Her sabah odamda olmayışın görünsün
Dilimle gönül sözüm bir
Gidiyorum da gönülsüzüm bil
Her an huzuru sımsıkı sararken
Nasıl da dün olmuşuz yarın ararken
Bizden kırıntı bırakmamış zaman
Karanlık odalarda suçlanıyor yaram
Gözlerim üzerinde bir umut arıyordum
Ben onu, o başkasını unutamıyordu
Ummadığım bir anda kayboldum
Gözlerin önünde
Bilmedim ayrı gayrı verdim beni
Kendi elimle
Vazgeçtim şarkım bana yas tutsun
Kaybettiğim umudumsun
Turuncu sonbaharlar bekliyormuş yazımı
Düşünce yaprak dal tutar mı yasını?
Kaç gün üst üste uyutmamış beni
İşin kötüsü o da unutmamış beni
İşte bunu bilmemeliydim
Gözlerimiz birbirine değmemeliydi
Nitekim oldu bi bankta yağmurlu bir akşam
Sanki izliyordum kendimi uzaktan
Yine de olsun deyişleri kabullenişleri
Her anı liğme liğme edişleri
Birimiz susacaktı sen yaptın çünkü ben
Bir türlü beceremem şu terkedişleri
Zaman dedim dediğin yalan dedi
Sanki bir kuytuda vurdu biri o an beni
Şafak sayıyordum takıldı 21 de
Hiç ummadığım anda 4-6 nöbetinde.