Eşref Ziya - Benim Ölümüm Ft Senai Demirci

Oda boş
Adımlar çekilmiş kapılardan
Kahkahalar silinmiş
Duvarlar küsüşmüşler, birbirlerine bakmıyorlar
Işık başını sokacak yer arıyor
Daracık boşluğa yalvarıyor
Boşluk utanıyor varlığından
Yüzünü saklıyor yerdeki mum ışığından
Perdeler karanlığa sarılıyor korkudan
Kırışmış bir gömlek
Yerde. Cansız.Fersiz.Tensiz.Nefessiz.
Can kayıp düşmüş omuzlarından
Boşuna bekliyor sedef düğmeler
İki yakası bir araya gelmiyor canın
İliklerine kadar boş
İliklerine kadar boşluk
Gömleğin boş kollarında kıvranıyor
Beyaz bir çarşaf sedirde
Tatlı uykuların beşiğinden çoktan düşmüş
Boşluğu avutmaya çalışıyor
Üzerine düşen titrek gölgelerde parmak izlerini taşıyor ölümün
Boynuna sarılıyor ölünün,çaresiz çarşaf
Bir cesetten sıcaklık umuyor
Sonu gelmez zulümlerden hiç bitmeyen çilelerden
Sabah olmaz gecelerden usandım artık
Gün gelir gün gelir biter kederler
Gün gelir gün gelir gün gelir biter kederler
Ağlama sen gözlerim
Ağlama sen yüreğim
Ölüm gelmiş başucumda varsın neyleyim
Mum üşüyor alev ağlıyor
Hiç bir yere basmıyor ölümün ayakları
Boşluk büyüyor duvarlar terkediyor odayı
zemin kayıyor tavan uçuyor an deviriyor
Ölümün buzdan heykelini dokuyor sessizlik
ortada öylece kalıyor ölü
yalnızlığıyla kucaklaşıyor
Yüzü hiç bir yere bakmıyor
yanağına dokununca ışık sönüyor
Göğsü kaskatı kalbi kıpırtısız
elleri boş avuçlarına hiç bir şey sığmıyor
Dudaklarında yarım kalmış gülüşlerinde şimdi
Bir sonraki nefese açıkmış gibi
kirpik uçlarına asılmış hasretleri
Tavana çakılı gözleri boşluğu emiyor
Gözbebekleri ölümü resmediyor
bu benim, bu benim ölüm,bu benim ölümüm
Bana geldiğinde ölüm böyle olacak ölüm böyle olacak ölüm.
Ağlama sen gözlerim Ağlama sen yüreğim
Ölüm gelmiş başucumda varsın neyleyim ahh
Şiir : Senai DEMİRCİ
Söz : ALPER
Müzik : ALPER