Devrim Gürenç - Sen Hiç Mi Bahar Görmedin

Yangın Yangın bakışların
Saçların rüzgar rüzgar
Savur alevini yansın
Gözlerime konan turnalar
Sen hiç mi bahar görmedin
Yüreği aşka boyun eğmedin
Beni kovsan gitmem derdin
Yavan; kokusuz yalancı !
Şehirde ezgimiz yandı gittin
Deva bulmam, gözlerime değdin
Şimdi kupkuru bir çöl gibi sözlerin
Yaban Kokusuz yalancı!
Sana geldim Sona
Sen de yeryüzüdür gökte bulan
Ey Suların sonsuzluğu
Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına
Fırtınalara yorgun yüreğim ; Sana
Bütün Sabahlarım sesinde ağarsin
Keder tırmanmasın yüzüme bir daha;Sarmaşık gibi;
Öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma
Biliyorum; Yüreğim durgun sudur; dindiğim
Korku kıyılarımı sildiğim
Sana geldim
Sustum ve yumdum
İki damla ateş düşürdün gözlerime
Al uslandır korsan bedenimi
Gece kanat çırpsın parmaklarımda
Birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın
Birleşsin yağmur soylu ellerimiz
Bırak öpüşlerim ağzını kapatsın
Uzun uzadıya susarak kalalım birbirimizde
Sabaha söyleceyek Söz bırakmayalım
Köpekler gibi havlayan acılarımız sussun
Sevda çözmesin kendini bizden
Sularca gülüşelim
Yüreğim alıkoysun gitmelerimi
Sona geldim Sana !!
En Kaynar su bile olsan
Ateşimi söndürürdün
Yüreğine bir sorabilseydin
Bu zulümü bitirirdin!
Yangına el olalın
Umutları od olur
Bir ömür yangınsız sevda
Yanar yanar kül olur
Sen hiç mi bahar görmedin
Yüreği aşka boyun eğmedin
Beni kovsan gitmem derdin
Yaban kokusuz yalancı