Des - Yangın

İçimde yangın, özünde yalnız, sonucu hayat bilir ansız
Ölüme daha yakın artık, zarara konduk inattı
İçimde kaldı, son sözüm saklı, yaşanan unutulur haktır
kalleşlik gözükür farklı, kardeşlik öldü ve yandı
[VERSE 1]
Bu sefer kaçının dostluktan kıçın inmez koltuktan
Kapıdayım beni kovduysan yüzün değişir korkumdan
Değerini parayada koyduysan, ve o kadar da soysuzsan
Susmuşsam sözüm bitmiştir aksine hiç koz saklamam
Ben yokken herkes ayrı bir fantazi, şimdi burdayım (BURDA)
Geldiğimde aramadı deme sakın serseri
Sonunda yerimi buldum dediğinde o yer kırmızı beyaz yurdum olur.
Onca savaş sonunda hayatta kalan ruhum zaman içinde ayakta dik durur
Çakallık etme lan! Varacağın duraktan önce inmeyip
Kalabalığa her çıktığında sorduğun tek soru ben farklı biri miyim
Hedefe başımı koydum ve aşırı yordu (NE) neticesinede aşırı doydum
İçten içe bitiren aşırı duygu durum giderken bu zaman doldu
[VERSE 2]
Kazananın yanındasınız işte sizin böyle karakteriniz (karakteriniz)
Varsa eğer zaten biz ona arak deriz (arak deriz)
Dürüst değilsen konuşma sus .... seni
Dandikliğe heveslenme sözünün arkasında durana adam denir
Biliyorum konu seni hiç açmadı, fakat ki mevzu günü kaçmadık
Boş konuşmuyoruz hadi söylediklerimi de çıkıp biri yalanlasın
O senin dostların gibi onursuzca milletin kapısında yalanmadık
Yaran nasıl diye soranlara bizde cevap verdik paran nasıl?
Bilmiyorsun seni yanlışın içine iten kendi korkuların ansızın
Büyük hayalerine kapılıp birden bire gençliğini yakmışsın
Daha anlayamadan okyanus içinde kaybolup boş yere yine çırpındın
Dönüp yaşadıklarına baktıkça söylediklerimi hatırlarsın.