Byzalim - Yandı Limanlar

Bu gün gündüzüm karanlık düşüncelerim paranoyak
Bir deva bulsam yılmaz yürürüm aşk çölünde yalın ayak
Bir serap görsem sen belirsen gelsen ordan salınarak ve
Ben sarılsam bırakmasam orda öylece kalsak
İyi değilim kalbim hızlı gözlerimse kızardı
Ne bulduysam içtim (içtim) ne varsa zararlı
Sen hep bana kızardın ve ben hep sana yazardım
Seni unutmadım diye beynimden işittiğim azardın
Kanadından vurulmuş bir kuş kadar umarsızım
Sakın kimseye yârim deme anlamazsın yanar başın
Boğazımda ilmek ilmek düğümlenir boğar sızın
Gel de iki lafınla sustur gönlümdeki bu arsızı
Kulaklarımda sesin ve karşımda hayalin varken
Harap bitap bir haldeyim halsizim ve bitkinim ben
Ne olurdu gelip görsen lanet olsun deyip sövsen
Elini elime kenetleyip birlikte benle ölsen
Senden haber almam
Benden haber alma
Yandı limanlar kıyıda duranlar
Yok oldu demir almadan kaçanlar
Yaralı kalbi kördüğümle bağlayıpta saklasan da
Elde kalan yalnızca virane bir ömürdür
Ömrü bir gün kelebek olsan, ömrümle bütündür
Çeyrek asırı siler atarım benim ömrüm o gündür.
Gündüzler karanlık, geceler boğar beni
Aklım anlar bilir ama yüreğim sorar seni
Kar'ım ol yeryüzüne seninle bürüneyim
Sen Güneş ben gökkuşağı, ardından görüneyim
Biliyorum bir yol var uzaklarda aşka giden.
Ve sen yolun sonundaysan ayaklarım bir başka gider
Yelkovan akrebi geçer, zaman su gibi akar gider
Yakalayamazsak eğer o dakika herşey biter.
Yerinde durma çocuk hayat bir umman
Bir gün gerçek dost bulursan ondan kötülük umma.
Hayat uzunca bir parkur, bir gün bitircez.
Para pul fâni dostum bir kefenle gömülcez
Senden haber almam,
Benden haber alma
Yandı limanlar kıyıda duranlar
Yok oldu demir almadan kaçanlar.