Berkay Yüzbaşıoğlu - Evren

Kendi kendime yandım, ruhumla yandım
yanımda dostlarım da vardı
Kapandım kapandım mikrofon benimle oldu
Gece sabah derken evren bir oldu
Kafama hayaller yağmış oldu
Ne yedim ne içtim anca sarıp sarıp yaktım
Herkesi tuttum da bi' tek kendimi bıraktım
Kafam dönerse bu pisliğe katlanırım sandım
Bana inanmıştı hayat, daralmıştı vaktim
Kararmıştı ruhum, bırak giden gitti zaten
Çoğaldıkça yalnızlaşıp ölümü bekledim
Uzaklaştı, anlamadı kardeş bile halden
Düşman oldu arka, insanlar hayvan
Icerim içtim gecer dedim geçmedi
Uyandım bi' hastanede gözlerim tavanda
gözlerim kararmakta
Gece gündüz bir oldular
Kaybettim ben herşeyi
Ay güneş bir oldular
Öldürdüler beni.
Gece gündüz bir oldular
Kaybettim ben herşeyi
Ay güneş bir oldular
Gömdüler beni.
Yatağımda seller , başucumda kadın
Anlamıştım bana yapılan yanlışları
Düşündüm düşündüm bana ettiğinizi yazıp
Yazmaktan vazgeçtim suç benimdi asıl
Önce bıraktım dumanı bu toparlar kafamı
Çıktığımda özlemiştim hakkaten yaşamı
Tutmam gerek bi' kaç sözü korkmadan başarıp
Belki korkarım ama yinede başaracağım
Güneş yaksın diye onu karşıladım bu sabah
Özlemiştim hırsımı da yazdı elim tamam
Bu kez babam bile gülümsemişti bana
Hayat bitiyor kendine gel artık dedi haklıydı
İşliyordu zaman, istiyordum onu
Kaybettim herşeyi tekrar başlamak istedim
Müziğe tekrar başlamanın vakti geldi tabi
Şimdi kayıttayım eskisinden daha iyiyim.
Gece gündüz bir oldular
Kaybettim ben herşeyi
Ay güneş bir oldular
Öldürdüler beni
Gece gündüz bir oldular
Kaybettim ben herşeyi
Ay güneş bir oldular
Gömdüler beni