Bergen - Mecburum

İçim kan ağlasa da
Ben gülmeye mecburum
Her aşkta aldansam da
Ben sevmeye mecburum
Ezilen taşlar gibi
Sahipsiz kuşlar gibi
Kadersiz kullar gibi
Yaşamaya mecburum
Mecburum ağlamaya
Mecburum yıkılmaya
Ben böyle yaşamaya
Mecburum ben mecburum
Herkes mutlu giderken
İmrenip bakarım ben
Bu kötü şansım varken
Sürünmeye mecburum