Anıl Piyancı - Mızrak Gibi

Yine donmuş gözlerim. Söylenememiş tüm cümleler gibi. Yine korkmuş sözlerim. Güneşin doğmadığı günlerim gibi. Yüzümde farklı çizgiler aynada ki ben miyim. Üzülmem artık bitti der, yerine bıraktım her şeyi. Aslında hiç bir kaybım yok, taşlaşır yüreğim daha kaç bedene veda edip.
Mızrak gibi kalp yine dolaşıp en sevdiklerime batıyor. Ateş gibi hayat yine kızarıp en sevdiklerimi yakıyor. Durdur zamanı alalım başa gülsün yüzler, gönlünce. Olmaz inatçı, tutup seni kederin ortasına atıyor.
Gidip saklansam bir yerlere öyle çocuklar gibi. Kızıp küssem herkese ama bırakmak çare değil. Susup kaldıkça biriktirdim, tüm kirleri içimde. Ruhum kanatlanır bedenimden, tüm yükleri çekip de.
Hayat bir kumar evet ama ben kumarbaz değilim. Sürekli ekleniyor neden kurallara yenisi. Hayalle çizerim ben duvarlara denizi Ve açılırım ufaklara sularda yerimi. Alırım rüzgarı sırtıma hızlanırım delice. İlk önce kenara itip o hırslarını yenicen. Belki de unutmam hiç sızlanırım yeniden.Geri dönüşü yok bıraktım sırlarımı gemide. Atıldı demir artık, hayatın teminatı yok, önüne yemi atıyor.Çünkü o seni tanıyor. Bir şeyler geri sarıyor, tuzaklar beni arıyor uzatma geri adım yok. Aklımız dünlerde kalmamalı. Öyle anılarım var ki hiç bir zaman anmamalı. Hiç bir zaman sevmedik biz doğruları anlatanı. Baksana kaybetmişiz doğruların anlamını.
Mızrak gibi kalp yine dolaşıp en sevdiklerime batıyor. Ateş gibi hayat yine kızarıp en sevdiklerimi yakıyor. Durdur zamanı alalım başa gülsün yüzler, gönlünce. Olmaz inatçı, tutup seni kederin ortasına atıyor.