Alef High - Yarım Ay Hoştu

Gittiğin günün dününde kaldım elim hala yazar sana
Bi pazar günüydü gittin ve Deniz her uyandığı günü pazar sanar
Umut hayli zor aklıma yar olur biliyorum ya gelmeyeceğini
O yüzden her gece rüyamda diyolar dünya artık mezar sana
Kaz bi mezar göm beni toprağa gitmen neyse o da aynı
Seviyorum de suratın asık kalsın mutsuz ol ya da ayrıl
Sonu başlarken belirsiz belki belliydi ne yapsakta boş
Bizi başlatan sade gözler değil içime dolan kokun ve de aydı
Istanbul kadar karmaşık güzel antalyam gibi destan vari
Tüm dünyanın zarifliği vardı gözlerinde ki bi tek sen narin
Tutardın ellerim titrerdi
Idam etsen beni kalbinde kalbim yine senin ve sana sahip
Beni ölüme götüren ipi çeksen dahi
Gerçek olan tek yinede ellerimden çıkan bu yazılar çoktur
Anlamı yok senin için farkındayım ve açık net sanılan son bu
Unuttun mu gözler gülerdi biz de mutluluktan yarı mayhoştuk
Dün yine aynı yerdeydim hala denize yansıyan yarım ay hoştu
Gel demek çok zor ve yalın beden soğuk tenime işler hayli zor sensiz her günüm uykusuz
Bana uzak huzur
Kaçıp giderim aynalar bırakmaz peşimi
Seni saklayan gözlerimin esiri olurum
Son bi dua karın ağrım alanyada bi kış akşamında kayboluverdim
Yağmur çok sağnak kalıp akşam vakti bi yerde savrul benlik
Bi hayli yüksek kalbim kafamda bi onun kadar yani o denli
Ayrı yerlerde bırakmışız bizi kendi halinde bağırıyo derdim
Ben ufak tefek bi sandal beni karaya gözlerin bağlıyo derdim
Seni tükettim gözlerimden aktın bi parça kağıt havluya verdim
Sonrasını fazla hatırlamıyorum ellerimde kan vardı
Biraz acı hissettim sonra yattım ve dilediğim gibi rüyama geldin
Ruhum pek sağlıklı değil bunları yazarkende ben kendimde
şarkılarımı kalem alıp yeni sevgiline bişeyler yazarken dinle
Kalbime girip hayatımdan çıkıp giderken sen bu kalp yaralandı
Delirmemek mümkün mü söyle bu lanet karanlık odanın içinde
4 duvara kitli kalbim atak yapıp akli dengemi yerinden aldı
özgürlüğüm aşka sabitti benim özgürlüğümü elimden aldın
Dev bi kalbin aşkına şahit çevremdeki herkes yanlız şunu söylemeden yapamam
Sen giderken en saf busen tenimde kaldı