Ahmet Özhan - Naati

Mübtelâ yi mihnet-i mâsivâyım Efendim!
Garîk-i bahr-İ İsyan bir rüsvâyım Efendim!
Açılsın ne olur cemâl-i pâkinden nikâb!
Yüzüne aşinâ-yı pür-vefâyım Efendim!
Varıp bezmine âjıkân binblr leâl ister,
Ben bir garîb-İ nâlân u peydayım Efendim!
Geçerler candan, girenler nûr hâlene bîr kez,
O dertten bin belâya müptelâyım Efendim..!
Olur Mecnûn görenler ruhsârtm a cânân!
Kapında mülk-i serap bir gedâyım Efendim!
Esîr-i dâm-ı firkatte hep yandım yakıldım;
Her subh u şâm inleyen tam bir nâyım Efendim!
Seherler bûy-ı huzurunla tüterken her şeb,
Ben neden nâr-ı hasrete yanayım Efendim!
Kerem eyle bırakma bendeni bu hicranla!
Kerem kılmazsan, nasıl dayanayım Efendim!