Ahiyan - Bilmediğiniz Konu

Verse 1:
Sabah akşam aynı beat'in fonu
Bu ben, yüzüm gülerken hayli kaybeder eforu.
Buna alışkın değiliz moruk iç cebimiz dolu.
Bütün beklentilerin yok olur, bilmediğiniz konu!
Benden istediğiniz nedir?
Benim istediğimse mola.
Bir gün yer değişti; ben dumanlara, göz altlarım mora.
Ben gülmem demiştim, güldüm kendime.
Tezatlıklar bora.
Vur beni mezarlıklar dola.
Erken atladık bu zora.
Bi' biz bağlandık bu sona, bahardan döner musona.
Yarın mağrur ağlanır, çok beddua eder o zaman.
Halen adeta bitikten beter madem halimiz,
Sizler bizi dağıtın ağalar, çöplüklerde içtik abi biz.
Günlerce mahalleden pişman döner bu bağrı yanık pareler.
Bir betonda iskan eder bu zemin katta fareler.
Hep aynı kattan atlar.
Etler, kemikler cephaneden.
Gözünde canlandır da gör bu yaşanmıştan sahneler lan
Var yenik efsaneler, bizi mahfeden hapishaneler.
Bin cinayetler maal eder bu öfke hırs ve daha neler
Bunu orada öğretmezler.
Oku sokakta kütüphaneler
Buna serserilik derken denk geldik daraldı daireler lan
Dişlerimiz ağrıyor, biz dış mektebin en sağdığıyız.
Gün geçmiş geçmişe bağırırken, küfrederek geçti bu lanet kış.
Dert eklenedursun malum bizler o asfaltta değil dağdayız lan.
Tüketirken aniyiz, bizler çıķının boş kağıdıyız.
Nakarat:
Bi' biz edildik kötü sona davet.
O kurdun çakalın yanına canım emanet.
Ne göremiyorsan ondan ibaret; ben.
Başımda lanet, oku.
Verse 2:
Bi' şeyler anlatmama gerek varsa, gelip kaldır.
Olmayacak, maalesef oldurmaya da mecalim yok.
'Son günler”, 'geçmiş gün” farkeder mi?
Hayal; kibrit.
Bu vadiden kucağına düştüm.
Al kader.
Biz vaad edildik.
Komple kurgular beynimde morgu kurdular.
Evimde bongu buldular, at arpadan öldü ağabey.
Biz markadan habersizce icraatlere döndük.
Halen aynı yerde aynı bok aynı evde, derim 'n'payım? ”
Nakarat:
Bi' biz edildik kötü sona davet.
O kurdun çakalın yanına canım emanet.
Ne göremiyorsan ondan ibaret; ben.
Başımda lanet, oku.