Ahiyan - Öfke

Ahiyan:
Sokaklar duvarlarda sözler,dumanlarla köz.
İnsanlığım kenardaydı benim,kumandam paçoz bi' karı!
'İstemiyom,git!” de,anca bu sokaktan çıkarım,
Ahi,hiç mi gündüz görmedin ki çapaktan bu göz?
Zaten beni bilirler,benim ellerim kavga gürültü.
Kana karıştı,bana alıştı geçmişim,
Önceler amma bulutlu biriydim.
Gülmedim,
Allah'ım her şeyi duyar görür!
Beni sanma unuttum,nedenimi bilirim.
Hiç mi huzur görmedi Ahi be kaşın çatık ve de aklın barutlu!
Bu manita huzur bulmuş diğer baştan,
Aşka,”ben tekim,beni yıkamazlar” diyen başlar.
Başka derdin var mı ki,sevenler başka dert arar mı ki?
Halen sen varsın,bu bi yer mantıklı bi yer saçma!
Ruh halim dağdan indi ve görme beni ve de bakma bana aga!
İnsan güvenirse güvenirse,elbet alışır binbir taklalara
Ama pili biter,bakarsın bi' gün sabrın,aklın şaşmış.
Gene içip bitirmiş melekleri ve cehennem demiş yanmalara!
Ahi,aşkı bıraktı caddelerdeki ablalara!
Bana bakmazsan göremezsin hasret kaldım beni anlamana baba!
Üflenti püflentiyiz de durmadan basar,ar damara.
Para eksiktir cebimizden.
Aga bak şu cebimdeki sarmalara!
Tamam anladım her yerim pislik,benden adam olmaz biliyom.
Tadımız kaçınca meşke giriştik,dünya katında evleri yok bu adamların.
Dertleri et deliyo,
Yolcu yolda ve rehberi yok!
Artık devir değişti be abim,susup gidenlere mert deniyo!
İnsanlar mal olmuş bu meydanda,vergiler çoğalmış.
Vaziyet böyle iken,güne fesatlar doğarmış.
Kimi,düştüğü o çukarda taş-toprağa boyanmış!
Ahi,kazdığı tek kuyunun dibinde ip koparmış.
Ölüm dedim,yeter dedim,ölüme terk ettin beni!
Bu gün güzel dedim eski gibi mermiler donandı.
Buna sevgi dedim,bi gün çıkar gelir dedim.
Seninki aynı duygu değil,sen sevgiden domaldın.
Nakarat:
Elimden al,ne kaldıysa.
Bitsin bu sıkıntı,
Kesilsin hesap.
Nefesim uzakta,hevesim kırık.
Biri bedeli ödesin,bittim usandım!
Nabız:
Alıştım çığlıklar atsamda sesimi duymayanlara.
Moruk ben şeytanlarla konuşmaktan bıkmayan biri
Ateşten ağlar attım okyanuslara
Moruk dumanlar bu hikayede kahraman gibi.
İnsanlar kıyamet. İnsanlar cehennemin ta kendisi…
Ben doğruyu bildiği halde yapmayanların efendisi,
İnan bilmiyoz kıymet inan ki etmiyoz şükür.
Onardı gitti bozdu sonra ben düzensizim
20 yılda başardım ben cesedim ortada.
Egoları cesaret sanmanın nedeni korkular.
Hepsi yanlış insanların kölesi oldular.
Hiç biri susturamadı sadece çenemi yordular.
Belki kovdular beni dünyanın evvelinden önce.
Sen bişeyleri farkedince kahpeliğimi görcen.
Belli olucak karanlıkta saklanınca gölgen
Biz hastayız insana tat verirmi ÖFKE!
Aştın haddini nasiyatlar yön verir mi ömre?
Söyle sen bu adamı yatakta kaç kişiyle görcen?
Durup sabredicekti benimle pes etmicekti kahpe!
Aptal birgün çıktın karşıma dedin ki son bir şans ver
Sustuklarım oluşturdu içimde saklı kanser.
Yanlışlarını doğru yaptım sonuç sırtım oldu kambur.
Etraf da tek sen olmucaksin sana yetmicem ki artık
Gelen böyle bir gideni aratırsa sönmicek hiç yangın.
Nakarat:
Elimden al,ne kaldıysa.
Bitsin bu sıkıntı,
Kesilsin hesap.
Nefesim uzakta,hevesim kırık.
Biri bedeli ödesin,bittim usandım!