Şiir Kulübü - Dokunma Yanarsın

Çocukluğum çıraklıkta geçti kir-pas içinde
Gençliğim korsan yürüyüşlerde mitinglerde
Hapse erken düştüm copla erken tanıştım
Küçük voltalardan bıktım usandım
Şimdi uçsuz bucaksız ovalarda
Adımlarımı saymadan geriye dönüp bakmadan
Usanmadan bıkmadan
Deli taylar gibi koşmak istiyorum
Ve görüyorsunki aşkı beceremiyorum
Beni kendi halime bırak yavrucuğum
Ben yolumu nasıl olsa bulurum
Upuzun çayırlarda yalınayak koşmak istiyorum
Saçlarım rüzgara konuk yüzüm dağlara dönük
Göğsümün çeperini ölümle sınayan esaret
Ve yüreğimi yararcasına zorlayan cesaret
Kıyasıya vuruşsun istiyorum
Koşmak koşmak istiyorum sevgilim
Dönemezsem affet
Firari gecelerin uzmanı olmuşum
Bütün istasyonlarda afişim durur
Beni bir çocuk bile bulur
Dokunma bana çıldırırsın
Dokunma bana sende ellerin tutuşur
Koşmak istiyorum
Eksozların molozların yağmaların kıyısından
Onca insafsızlıkların onca haksızlıkların
Manzarasızlıkların parasızlıkların
Allahsızlıkların kıyısından
Kimseye ve hiçbirşeye değmeden
Ciğerlerimi yok edercesine koşmak istiyorum
Koşmak istiyorum
Şiirimin ve yumruğumun namusuyla
Kavgaya karışmadan
Tutuklanmadan ve küfür etmeden
Kafamı kırarcasına koşmak istiyorum
Avucunu son bir defa ağlamadan tutmak istiyorum
Gözlerim yüzüne küskün sazım sevgine suskun
Saati ayrılığa kurmuşum olmaz teslimiyet
Ziyan aklımı senle bozmuşum içerim felaket
Kurşunlara geleyim istiyorum
Ölmek ölmek istiyorum sevgilim
Sağ kalırsam affet
Firari acıların uzmanı olmuşum
Bütün telsizlerde adım okunur
Beni bir korkak bile vurur
Dokunma bana fişlenirsin
Dokunma bana sende yanarsın