Şiir Kulübü - Ben 19'umdaydım Öldüğümde

Ben 19 yaşındaydım öldüğümde
Daha ayaklarım yere basmamıştı
Konmamıştı aşkın adı
Gözlerim bir dilberin gözlerine
Bir karış mesafeden dahi bakmamıştı
Ve genzime inmemişti hiç yar kokusu
Bir dağ ceylanı, yayla kekiği
Aklımı başımdan almamıştı
Ben 19 yaşındaydım öldüğümde
19'umdaydım, şimdiye kadar söylenmiş tüm yalanlar
Gözlerimin önüne serildiğinde
Gerçek gibi görünen yalanların
Ve yalan gibi görünen gerçeklerin
Sahiciliği serildi önüme
19'umdaydım tüm doğruları
Gönül gözümle gördüğümde
Ben 19'umdaydım öldüğümde
Daha saçlarıma ak düşmemişti
Babamın başı düştüğünde öne
Kırışıklık değmemişti yüzüme
Ne ayaklarım asker botuna girmiş
Ne de başım yaslanmıştı yar göğsüne
Ben 19'umdaydım öldüğümde
Belki de herkes öldüğü ben dirildiğimde
Ölüm bile anamın feryadı kadar canımı acıtmamıştı
Köyün genç ve bekar kızları taşıdı tabutumu
Ola ki birinde gönlüm kalmıştır diye
Hiç olmazsa gittiğim yerde ruhum huzur bulsun diye
Köyün genç ve bekar kızları taşıdı beni musalladan öteye
Ve en çok içlerinden biri ağladı; adı Safiye...
Köyün genç ve bekar kızları taşıdı beni musalladan öteye
Ola ki içlerinden birinde gönlüm kalmıştır,
Hiç olmazsa gittiğim yerde ruhum huzur bulsun diye
Meğer ne çok mezar varmış bu köyde
Kim bilir kaç meçhul sevgili ve kaç yarım hikaye...
Hiç dokunma sakın bizimkine
Hasrete ve sevdaya doymamış bir hayat işte...
Her mezar yaralı güllerin ıssız aşk tepecikleri
Her tepecikte bir uludağın dumanlı gölgesi
Yazık ki bir avuç topraktı işte yaşadığının nihayeti
Her ölüm aşktan inan
Enfaktüs, kalp, şeker külliyen yalan
Son nefeste unutamadığınsa zira CANAN...
Uğur Arslan