Şekersiz - İstanbul’la Değil Sorunum

Kara, kuru, serin bahçeme ekilmez gülün
Eşi benzerin ölüm, eşi benzerin ölüm
Bardağın dolu tarafında değil gözün
Söyle kaç kere beni vurur iki yüzün ?
Çınlar aynı söz, ‘’ Aç yeni bir sayfa kendine ‘’
Bende olmadı, kaldı derdim kendi kendime
İstanbul’la değil sorunum
Bu kenti anladım yeter
Kapısında gururum
Kimlerin ayaklarında ufalıp gider
Düşünmedim kendimi
İlk kez, gözlerinin acı rengini gördüm
Boğazıma sarıldı
Sandım mucizem olur, hep kalacaktı