İclal Aydın - Yağmur

Ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçincemiyağmur yağıyor mutfak camındayım..nasıl üşüdüğümü bilemezsin..menekşelerim çiçek vermiyor artık anne. söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama..şimdi telefon açsam sana sesini duynak da yetmiyor ki..Hep ayni cumleler.Babamlar nasil llacini aldin mi Nedenini bilmedigim bir aglamak var icimde.Bir yerlere sigdiramiyorum yuregimi.Bazen dalip giderdin mutfakta yemek yaparken tahta kasikla tencerenin basinda oylece ne dusunurdun acaba Ozlemek cok fena anne, anlamak seni daha da fena..Omuzlarim agriyarak uyaniyorum sabahlari.Benim kizimin omuzlarimı ovmasina daha cok var.Gittikce sana mı benziyorum ben Ya da ‘annenin kaderi kiza’ dedikleri dogru mu ‘baban eskitir herseyi kizim, ‘demistin bir kez.Anlamamisim meger, eskiyormus annecigim.Omzunu ovacak kalmiyormus meger ayni evin icinde.simdi duysan bunlari, ne uzulursun mutsuz mu kizim diye, coktan kendinden vazgecmis bir sesle.Mutsuz degilim de anne, yagmura ve mutfagimdaki kedere care bulamiyorum.Evimi topluyor, toz aliyor, patlican kizartiyor, televizyon seyrediyor, aksam calan kapiyi aciyorum.Actigimi goren olmuyor.Pisirdigim yeniyor da, guzel olmus denmiyor.Cay demleniyor demleniyor, demleniyor.Kederim mutfagin her yerine yerlesiyor.ah Nasil eskiyor hersey anne, nasil eskiyor.eskilerimi atmaya kiyamiyorum. Seni cok ozluyorum.bana yasakladığın bahçeler sana da mı uzaktı hep. gidemeyişine ağladın mı sende ne zaman eskiyor sevgiler ödenen bedellerin acısı geçince mi
işte böyle… kalbimde bir acı şarkılar seni söyler.